مهم‌ترین آسیب یا پیامد کار کودکان این است که برای آنها «کودکی نازیسته» رقم می‌خورد. درواقع کودک بدون اینکه دوران کودکی را تجربه کند، به دوره بزرگسالی و روابط غیررسمی کار پرتاب می‌شود.
وقتی نوجوانی دوره نوجوانی را در محیط‌های کاری که تناسبی با دوره رشدی و بحران هویتی‌اش ندارد سپری می‌کند، قطعا آسیب میبیند و انواع ترس‌ها و فوبیاها را تجربه می‌کند.
کودکی که نمی‌تواند کودکی کند و از امنیت، شرایط و فرصت کودکی محروم می‌شود، نمی‌تواند به جهان پیرامونش اعتماد کند و این بی اعتمادی خودش را در تمام فرایند رشدی او نشان خواهد داد. فردی که نمی‌تواند به سایر افراد اعتماد کند، اجتماع پذیر نیست و نمی‌تواند عضو سازنده و فعال جامعه باشد.
